donderdag 27 december 2012

Gezellige wintervertellingen


Het was vandaag een gezellige drukte in CC Palethe en de bib. Het theatergezelschap Duizendeneen speelde de voorstelling "Veel vijvers en prinsessen". De kinderen en hun (groot)ouders genoten in een prachtig sprookjesachtig decor van een mooie voorstelling. Meer foto's van de voorstelling vind je hier.

dinsdag 18 december 2012

Zebracinema

Vanavond om 20u15 in Dommelhof Neerpelt 'Play'


Tussen 2006 en 2008 slaagden een groep van vijf zwarte jongens van 12 tot 14 jaar erin om in Göteborg een veertigtal blanke kinderen geld af te persen. Het opmerkelijke is dat er geen fysiek geweld aan te pas kwam en dat de afgeperste jongeren nooit expliciet bedreigd werden. Hun truc is om een potentieel slachtoffertje te beschuldigen dat zijn mobiel afkomstig is van diefstal. Het is zogenaamd de telefoon van een van de broers van de rovertjes. Ze weten het zeker, want dat mobieltje had net zo'n kras. om de zaak op te helderen, stellen ze voor om met zijn allen even naar die broer in een buitenwijk te gaan. Jochies die erin trappen, worden in de buitenwijk van hun spullen beroofd. ‘Stof tot nadenken' is bij deze film een understatement. De lange real-time shots komen erg realistisch over. Tegelijkertijd wordt er met heel veel afstand gefilmd, waardoor de film uiterst geraffineerd voorkomt. 'Play' haalt onze zekerheden en vooroordelen onderuit. Een intelligente, stijlvaste observatie over het faillissement van de multiculturele samenleving? of niet? Eén ding staat vast: het even koele als aangrijpende 'Play' gaat veel stof doen opwaaien. Controversieel en choquerend!
(bron: open Doek)



Sprinters

Lief leven / Alice Munro
De vrouwenslagerij / Ilja Gort

dinsdag 11 december 2012

Sprinters

Het Bourne bevel / Eric Van Lustbader
Broers / Yu Hua

Zebracinema

Vanavond om 20u15 in Dommelhof Neerpelt L'Enfant d'en haut'

Drie jaar na haar verdienstelijke debuut ‘Home' laat de Zwitsers-Belgische Ursula Meier je in haar opvolger L'enfant d'en haut opnieuw kennis maken met een disfunctionele familie. Spilfiguur is Simon, een twaalfjarige knul die in een Zwitsers skistation allerlei spullen van toeristen steelt om te verleven. Zijn ouders zijn in geen velden of wegen te bespeuren en op zijn oudere zus na hoeft de kleine dief ook al niet te rekenen, aangezien die noch een deftig baantje noch een dito lief kan vinden. Dankzij de ijle gitaarscore van PJ Harvey-rechterhand John Parish, de opvallende locaties, de luchtige toetsen tussenin, de originele premisse en de knappe acteursregie zoekt en vindt Meier haar eigen stem, waarmee ze deze aandoenlijke en uiteindelijk ook warmhartige sociale fabel zingt die op het filmfestival van Berlijn bekroond werd met de Zilveren Beer.
(bron: Focus Knack)

dinsdag 4 december 2012

Sprinters

Deze week maar 1 sprinter :

Boogers, Alex Alle dingen zijn schitterend

Zebracinema

Vanavond om 20u15 in Dommelhof Neerpelt 'A perdre la Raison'

Dat Geneviève Lhermitte vijf jaar geleden haar vijf bloedeigen kinderen met een slagersmes de keel oversneed, weet u wellicht. Dat de Nijvelse huisvrouw achteraf tot levenslang werd veroordeeld waarschijnlijk ook. Toch zijn het niet zozeer de verschillen of gelijkenissen die Joachim Lafosse in deze fictieve dramatisering het meest interesseren. Wat telt zijn pertinente vragen als: hoe is het zover kunnen komen? Wie speelde welke rol in deze tragedie? En vooral: waar ligt de grens tussen wanhoop en waanzin, depressie en obsessie, liefde en pathologische aanhankelijkheid? Lafosse herdoopt de drie antagonisten van de zaak Lhermitte tot Murielle, Mounir, en dokter Pinget. Hoe de eerste twee verliefd worden op elkaar en ondanks de culturele verschillen met elkaar trouwen. Hoe dokter Pinget zich opwerpt als mentor, mecenas en huisgenoot van de familie. Maar ook: hoe Murielle langzaam wegzinkt in een depressie en Mounir er maar niet in slaagt zich als huisvader en kostwinner te ontvoogden. Lafosse observeert, registreert en demonstreert op een chronologische en bewust schematische manier, maar dan zonder moraliserende vingertjes op te steken of het sentiment uit je oogkassen te rukken. (bron: Focus Knack)