Vanavond om 20u15 in Dommelhof Neerpelt 'L'illusioniste'
In 1956 schreef JacquesTati himself het scenario dat Sylvain Chomet herwerkte, en nu, meer dan vijftig jaar na datum, eindelijk aan het grote doek toevertrouwde. L'illusioniste, half autobiografie van, half ode aan Tati, barst van de vaderlijke liefde, subtiel weggemoffelde naargeestigheid en een in elke frame doorsijpelend schuldgevoel. De schuchtere goochelaar-op-retour Tatischeff - ja, het gaat écht wel over Tati - treedt op in kleinere en grotere zalen in Engeland en Frankrijk, maar de wereld trekt er zich geen zier van aan. Wanneer hij op verzoek van een dronken Schot gaat rondreizen op zoek naar succes in Schotland, ontmoet hij in een onooglijk boerengat het kamermeisje Alice. Het is een braaf kind, maar omdat ze nooit deel heeft uitgemaakt van het bruisende stadsleven, is ze ook een tikje wereldvreemd. Tati raakt al snel aan haar gehecht en doet al zijn centen op aan mooie kleedjes en sierlijke schoentjes om het haar zoveel mogelijk naar haar zin te maken. Alice denkt echter dat hij die mooie dingen uit het niets voor haar tevoorschijn kan toveren. Stilaan, echter, raakt Tati in geldnood en wordt Alice volwassen. ‘L'Illusioniste' ziet er om te smullen uit en dat heeft niet alleen te maken met de verrukkelijke tekenstijl die we kennen van de jazzy verrassingshit ‘Les Triplettes de Belleville'. Ook inhoudelijk zitten de overzichtelijke afstandsshots volledig op hun plaats. Een indrukwekkende prestatie. (bron: Digg.be/Vincent Van Peer)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten